Jesteś w:
Raport o poradach ambulatoryjnych udzielonych z powodu ostrych infekcji układu oddechowego
Raport o poradach ambulatoryjnych udzielonych z powodu ostrych infekcji układu oddechowego
Raport prezentuje częstość udzielania porad w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej z powodu ostrych infekcji układu oddechowego w podziale na grupy wieku.
Ostre infekcje układu oddechowego (ang. ARI - acute respiratory infections) to grupa chorób zakaźnych wyróżniona ze względu na podobieństwo objawów klinicznych, nagłe występowanie objawów oraz krótkotrwały (kilku-kilkunastodniowy), najczęściej samoograniczający się przebieg.
Ostre infekcje układu oddechowego występują przez cały rok, ale wykazują wyraźną sezonowość. W okresie jesienno-zimowym są przyczyną corocznych epidemicznych wzrostów zachorowań, które poza konsekwencjami zdrowotnymi są również przyczyną znacznego obciążenia opieki zdrowotnej.
Dominującą przyczyną zachorowań są wirusy (ponad 200 rodzajów), w szczególności wirusy wywołujące zapalenie błony śluzowej nosa, gardła oraz zatok określane potocznie jako przeziębienie (rinowirusy, koronowirusy rodzaju alfa, wirusy paragrypy, adenowirusy i enterowirusy), wirusy grypy typu A i B, SARS-CoV-2 oraz RSV. Spośród bakterii najczęstszą przyczyną zachorowań są pneumokoki (Streptococcus pneumoniae). Zachorowaniom wywoływanym przez wirusy grypy typu A i B, wirusa SARS-CoV-2, bakterie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae typu B można zapobiegać poprzez szczepienia.
W przypadku gdy objawy / wyniki badań dodatkowych wskazują na etiologię wirusową, w stosunku do osób niewymagających hospitalizacji najczęściej jest stosowane wyłącznie leczenie objawowe, bez potrzeby wykonywania badań mikrobiologicznych mających na celu wykrycie rodzaju wirusa, który spowodował zachorowanie. W przypadkach zakażeń bakteryjnych, gdy czynnik etiologiczny pozostaje nieustalony leczenie ma postać antybiotykoterapii empirycznej polegającej na doborze antybiotyków skutecznych przeciwko patogenom bakteryjnym stanowiącym najczęstszą przyczynę zakażeń.
W przypadkach , gdy nie ustalono etiologii zachorowania rozpoznanie jest rejestrowane w kategoriach rozpoznania klinicznego np.:
- J00 Ostre zapalenie nosa i gardła [przeziębienie];
- J11 Grypa, wirus niezidentyfikowany,
- U07.2 COVID-19, wirus niepotwierdzony testem laboratoryjnym
- J16 Zapalenie płuc wywołane przez inny czynnik zakaźny, niesklasyfikowany gdzie indziej.
W raporcie ujęte są zbiorczo kody ICD-10, które odpowiadają rozpoznaniom ostrych zakażeń układu oddechowego:
- 00–J06 Ostre zakażenia górnych dróg oddechowych
- J09–J18 Grypa i zapalenie płuc
- J20–J22 Inne ostre zakażenia dolnych dróg oddechowych
- U07.1 i U07.2 tzn. COVID-19 potwierdzony laboratoryjnie lub rozpoznany na podstawie objawów klinicznych.
Ze względu na znaczne różnice w częstości porad z powodu ostrych infekcji układu oddechowego w poszczególnych grupach wieku raport nie prezentuje liczby udzielonych porad, lecz wskaźnik, który uwzględnia różną liczebność populacji poszczególnych grup wiekowych.
Źródłem danych dla raportu są udzielone przez podmioty wykonujące działalność leczniczą świadczenia zdrowotne należące do kategorii „porada”, które zostały zaraportowane do Centrum e-Zdrowia w ramach obowiązkowego raportowania tzw. zdarzeń medycznych. Dane są prezentowane za kolejne tygodnie (od poniedziałku do niedzieli).