Jesteś w:
Szpiczak plazmocytowy
Niniejszy raport przedstawia analizę świadczeń udzielonych w latach 2016–2018 pacjentom z rozpoznanym w 2016 r. szpiczakiem plazmocytowym (mnogim). Analizie poddano świadczenia udzielone w ramach chemioterapii, programu lekowego oraz przeszczepienia autoHSCT. Zaprezentowano również informacje o przeżyciach pacjentów.
W części dotyczącej chemioterapii wykorzystano wiedzę ekspercką w celu określenia schematów chemioterapii na podstawie informacji o podanych substancjach czynnych, z uwagi na brak w danych sprawozdawanych do NFZ informacji o schemacie stosowanej chemioterapii, liczbie cykli oraz linii leczenia, w ramach której została podana dana substancja czynna.
Zgodnie z przedstawionymi wynikami, w 2016 r. w systemie płatnika publicznego odnotowano blisko 2,6 tys. nowych zachorowań na szpiczaka plazmocytowego. Była to wartość nieznacznie wyższa niż w latach 2014–2015. Najczęstszymi pacjentami były kobiety powyżej 65. roku życia, jednak w odniesieniu do wielkości populacji najwyższe odsetki osób chorych występowały w przypadku mężczyzn powyżej 75. roku życia. Spośród nowo rozpoznanych pacjentów blisko 60% było leczonych chemioterapią dedykowaną szpiczakowi. Prawie 75% pacjentów było leczonych jednym schematem leczenia. Dominował schemat VTD (32% pacjentów leczonych chemioterapią dedykowaną szpiczakowi).
Przeszczepienie autoHSCT, które sprawozdane było u 18% nowo rozpoznanych pacjentów, wykonywane było średnio po upływie 327 dni od rozpoczęcia leczenia. Prawie 400 rozpoznanych w 2016 r. osób (15%) było w latach 2016–2018 uczestnikiem programu lekowego.
Otrzymane wyniki nie są istotnie rozbieżne z oczekiwaniami ekspertów medycznych oraz doświadczeniami zagranicznymi. Niemniej jednak gromadzenie danych o schematach, cyklach i liniach terapii poprawi rzetelności informacji niezbędnych do funkcjonowania rejestru kontraktowego.
